Γεννηθείς στις 25 Ιουνίου του 1903 ο Eric Arthur Blair, γνωστός με το συγγραφικό του ψευδώνυμο George Orwell, έμελλε να γίνει ένας από τους ανεξίτιλους και κορυφαίους συγγραφείς του 20ου αιώνα. Με αφορμή τη συμπλήρωση των 116 ετών από τη γέννησή του ακολουθούν 10 πράγματα που ίσως δεν γνωρίζατε για τον ίδιο κι ένα από τα πιο δημοφιλή του έργα, το 1984.
Της Anna Mathews
Το μυθιστόρημα του George Orwell 1984 ήταν απίστευτα δημοφιλές την εποχή που εκδόθηκε, παραμένει απίστευτα δημοφιλές και σήμερα. Με διάφορους σταρ, όπως ο Stephen King, o David Bowie, ο Mel Gibson και ο Kit Harrington, να το κατατάσσουν ανάμεσα στα αγαπημένα τους βιβλία, το 1984 αυξάνει τη δημοτικότητά του τα τελευταία χρόνια. Το βιβλίο ξαναβρέθηκε στις λίστες των ευπώλητων στις αρχές του 2017, καθώς κάποιοι υποστήριξαν ότι η δυστοπία του Orwell έχει επιτέλους φτάσει.
Να 10 πράγματα που μπορεί να μη γνωρίζετε για το σκοτεινό αυτό μυθιστόρημα του Orwell:
1
Πριν γράψει ο Orwell το 1984, είχε εργαστεί για την Αγγλική κυβέρνηση κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου ως προπαγανδιστής στο BBC. (Και ίσως εμπνεύστηκε την κριτική απεικόνιση της βιομηχανίας της προπαγάνδας στο 1984 έχοντάς την δει από κοντά).
2
Αρχικά έδωσε στο βιβλίο τον τίτλο 1980 και στη συνέχεια 1982 μέχρι να καταλήξει στο 1984. Καθώς το βιβλίο γράφτηκε το 1948, μερικοί πιστεύουν ότι ο Orwell εμπνεύστηκε τον τίτλο αλλάζοντας τη σειρά των ψηφίων του έτους συγγραφής του. Ακόμη, αναλογίστηκε τον τίτλο The Last Man in Europe (Ο τελευταίος άνθρωπος στην Ευρώπη).
3
Καθώς ο Orwell έγραφε το βιβλίο, έπαθε φυματίωση. Η ασθένεια αυτή τελικά τον κατέβαλε και πέθανε από τη φυματίωση επτά μήνες μετά την έκδοση του 1984.
4
Πέραν του ότι είχε να αντιμετωπίσει τη φυματίωση, ο συγγραφέας βρέθηκε κοντά στον θάνατο την εποχή που έγραφε το βιβλίο όταν έπεσε στη θάλασσα σε μια βαρκάδα με τα παιδιά του. Ευτυχώς ούτε αυτό το επεισόδιο, ούτε η φυματίωση τον εμπόδισαν να τελειώσει το βιβλίο.
5
Είναι ίσως ειρωνικό το γεγονός ότι ο ίδιος ο Orwell παρακολουθούταν από το κράτος την εποχή που έγραφε αυτό το μυθιστόρημά του που προειδοποιεί για την κρατική παρακολούθηση. Το βρετανικό κράτος παρακολουθούσε τον Orwell καθώς πίστευε ότι είχε σοσιαλιστικές απόψεις. Η παρακολούθηση ξεκίνησε μετά τη δημοσίευση του έργου του The Road to Wigan Pier, που πρόκειται για μια αληθινή ιστορία με θέμα τη φτώχεια και την κατώτερη τάξη στην Αγγλία.
6
Το σύνθημα “2 + 2 = 5” προέρχεται από την Ρωσία, όπου χρησιμοποιήθηκε από το κομμουνιστικό καθεστώς σε μια προσπάθεια ενθάρρυνσης της επίτευξης των στόχων του πενταετούς τους προγράμματος σε μόλις τέσσερα χρόνια. Ενώ το σύνθημα αυτό χρησιμοποιείται ακόμη για να αναδείξει τα δεινά της πλύσης εγκεφάλου από τον ολοκληρωτισμό, δεν έχει ως δημιουργό του τον Orwell.
7
O Orwell πέρα από αυτό το κομμάτι της ρωσικής προπαγάνδας, δανείστηκε και από την αντίστοιχη ιαπωνική για το βιβλίο του. Η “Αστυνομία Σκέψης” βασίζεται στην ιαπωνική μυστική αστυνομία που έδρασε κατά τη διάρκεια του πολέμου και κυριολεκτικά συνελάμβανε Ιάπωνες πολίτες με την κατηγορία ότι είχαν “αντιπατριωτικές σκέψεις”. Το επίσημο όνομά της ήταν Κεμπεϊτάι και η επίσημη ονομασία του έργου της ήταν ο “Πόλεμος της Σκέψης”.
8
Τον καιρό που ο Orwell εργαζόταν ως προπαγανδιστής για το BBC, υπήρχε εκεί μια αίθουσα συσκέψεων με τον αριθμό 101. Από αυτό το δωμάτιο εμπνεύστηκε ο συγγραφέας την τοποθεσία κάποιων από τις πιο φρικιαστικές σκηνές του βιβλίου του, γεγονός που κάνει αυτές τις σκηνές ακόμη πιο φρικιαστικές.
9
Σύμφωνα με τους φίλους και τους οικείους του Orwell, η δεύτερη σύζυγός του Sonia Brownell υπήρξε η πηγή έμπνευσης της Julia, του ερωτικού ενδιαφέροντος του κύριου χαρακτήρα του βιβλίου Winston Smith.
10
Παρά το γεγονός ότι το βιβλίο αυτό του Orwell είναι δημοφιλές, βρίσκεται συχνά στον κατάλογο των δέκα πιο συχνά απαγορευμένων βιβλίων. Μερικά καθεστώτα το απαγορεύουν για τις, όπως υποστηρίζουν, κομμουνιστικές του απόψεις, και άλλα με την αιτιολογία ότι είναι αντικομμουνιστικό. Σε κάθε περίπτωση, είναι ειρωνικό το γεγονός ότι ένα βιβλίο που προειδοποιεί εναντίον του ολοκληρωτισμού συχνά υφίσταται λογοκρισία.
Αναδημοσίευση από το Intellectual Takeout.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στα αγγλικά στις 13 Ιουλίου 2017 και παρουσιάζεται στα ελληνικά με την άδεια του Foundation for Economic Education (FEE).
Σχετικά άρθρα