Παρέμβαση του ΚΕΦίΜ για τα fake news και τον Ποινικό Κώδικα

Με τη συμμετοχή άρθρου του προέδρου Αλέξανδρου Σκούρα, παρεμβαίνει το ΚΕΦίΜ στον δημόσιο διάλογο για το ζήτημα της νέας διατύπωσης του άρθρου 191 του Ποινικού Κώδικα και την αντίστοιχη προβλεπόμενη αυστηροποίηση των ποινών. Το σχετικό ντιμπέιτ επί του θέματος φιλοξενήθηκε στην εφημερίδα Καθημερινή και το έντυπο της Τετάρης 27 Οκτωβρίου 2021 μαζί με τις απόψεις επί του θέματος των Πάνου Αλεξανδρή Γ.Γ του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Κώστα Καραγκούνη, βουλευτή Αιτωλοακαρνανίας της Ν.Δ, και του Θεόφιλου Ξανθόπουλου βουλευτή Δράμας του ΣΥΡΙΖΑ.
Η ελευθερία του λόγου
Του Αλέξανδρου Σκούρα
Ο Ποινικός κώδικας είναι ένα από τα σημαντικότερα θεμέλια του κράτους δικαίου, καθώς ιδανικά ορίζει με σαφήνεια τις τιμωρούμενες από τον νόμο συμπεριφορές και τις συνδέει με συγκεκριμένες ποινές, με στόχο την αποτελεσματική κατοχύρωση των συνταγματικών μας δικαιωμάτων έναντι τρίτων και την εμπέδωση της ασφάλειας του δικαίου – της κατά το δυνατό βεβαιότητας ότι δεν υπάρχουν ανοιχτά παράθυρα για καταχρήσεις και αυθαιρεσίες στην ερμηνεία και στην εφαρμογή των νόμων.
Υπό το πρίσμα αυτό το άρθρο 191 του νέου Ποινικού Κώδικα έχει αρκετά μάλλον προβληματικά σημεία. Υπενθυμίζω τη διατύπωσή του: “Διασπορά ψευδών ειδήσεων
- Οποιος δημόσια ή μέσω του διαδικτύου διαδίδει ή διασπείρει με οποιονδήποτε τρόπο ψευδείς ειδήσεις που είναι ικανές να προκαλέσουν ανησυχίες ή φόβο στους πολίτες ή να κλονίσουν την εμπιστοσύνη του κοινού στην εθνική οικονομία, στην αμυντική ικανότητα της χώρας ή στη δημόσια υγεία τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών και χρηματική ποινή. […]
- Οποιος από αμέλεια γίνεται υπαίτιος κάποιας από τις πράξεις της προηγούμενης παραγράφου τιμωρείται με φυλάκιση έως ένα έτος ή χρηματική ποινή.”
Σε σχέση με το ήδη ισχύον ανάλογο άρθρο με τις νέες προβλέψεις αυστηροποιούνται οι ποινές -με τη δυνατότητα πλέον και φυλάκισης των υπαιτίων-, προστίθεται το πεδίο της δημόσιας υγείας και μετατρέπεται η διασπορά ψευδών ειδήσεων από έγκλημα συγκεκριμένης διακινδύνευσης σε έγκλημα δυνητικής διακινδύνευσης. Αυτό επί της ουσίας σημαίνει ότι ο νόμος παύει να απαιτεί την πρόκληση φόβου ή ανησυχίας στους πολίτες και αρκείται στην πιθανότητα να προκληθούν αυτά τα συναισθήματα από τη διάδοση μιας ψευδούς είδησης. Και είναι πιστεύω κατανοητό σε όλους πόσο υποκειμενική, και γι αυτό ασαφής και επικίνδυνη για την ασφάλεια του δικαίου και την ελευθερία του λόγου, είναι η κρίση για το αν κάτι μπορεί δυνητικά να προκαλέσει ή όχι φόβο ή ανησυχία.
Σχετικά άρθρα
Επιστροφή στη λίστα
