Στο νέο εξαιρετικά ενδιαφέρον αφιέρωμα του ONEMAN με θέμα την alt-right, τα χαρακτηριστικά και τη συγκρότησή της, φιλοξενήθηκε η τοποθέτηση του Διδάκτορα πολιτικής φιλοσοφίας και οικονομικής θεωρίας, υπεύθυνου εκπαιδευτικών προγραμμάτων και μέλους του Επιστημονικού Συμβουλίου του ΚΕΦίΜ, Γιώργου Αρχόντα, πλάι στις τοποθετήσεις της καθηγήτριας του Παντείου Πανεπιστημίου Βασιλικής Γεωργιάδου, και της μεταπτυχιακής φοιτήτριας του Παντείου Βασιλικής Μαρούλη.

Δείτε το άρθρο εδώ:

Ξανθός, ξυρισμένος και με ένα γλυκό -στα όρια του ντροπαλού- χαμόγελο και κουστούμι. Τα μαλλιά του είναι κοντά με έναν συμβατικό και παραδοσιακό τρόπο. Έχει δε και μία χωρίστρα για να μην αφήνει καμία αμφιβολία. Όλα πάνω του είναι τόσο καθώς πρέπει, ώστε να σε κάνει να νιώθεις μία ασφάλεια. Κάπως έτσι θα περιέγραφε κάποιος τον Richard B. Spencer μετά από μία φευγαλέα ματιά. Ο 42χρονος σήμερα Spencer όμως δεν είναι αυτό που θέλει να δείξει. Πρόκειται για τον ηγέτη του κινήματος της λεγόμενης alt-right που γεννήθηκε στον ψηφιακό χώρου και εκτοξεύτηκε περίπου την περίοδο που ο Donald Trump εκλεγόταν Πρόεδρος των ΗΠΑ. Τον Spencer δεν θα τον δείτε ποτέ με πέτσινα μπουφάν, ξυρισμένο μαλλί, αρβύλες και στρατιωτικές παραλλαγές.

Οι περισσότεροι από όσους ασχολούνται με το internet σίγουρα θα έχουν ακούσει τον όρο alt-right. Συντομογραφία του “alternative right” που μεταφράζεται πρακτικά ως εναλλακτική δεξιά. Συχνά υπάρχει μία παρανόηση ως προς το τι είναι αυτή η περίφημη alt-right, σαν να χάθηκε λίγο στη μετάφραση κάνοντας το ταξίδι από την άλλη άκρη του Ατλαντικού. Απόλυτα λογικό. Όσα δημιούργησαν αυτό το κίνημα-εκφραστή μίας πληγωμένης λευκής τάξης είναι σε κάποιες βασικές εκδοχές τους ξένα στην ελληνική πραγματικότητα.

Τι είναι όμως τελικά αυτή η περίφημη alt-right που προσπάθησε με αρκετή επιτυχία και συνεχίζει ακόμα και σήμερα (έχοντας υποστεί σημαντικές ήττες) να κάνει ένα rebranding στον λόγο της ρατσιστικής ακροδεξιάς, ακόμα και νεοναζιστικών οργανώσεων; Στην προσπάθειά μας να τη σκιαγραφήσουμε απευθυνθήκαμε σε τρεις ειδικούς. Η Βασιλική Γεωργιάδου είναι καθηγήτρια Πολιτικής Επιστήμης και Πολιτικής Κοινωνιολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Ο Γιώργος Αρχόντας είναι Διδάκτορας πολιτικής φιλοσοφίας και οικονομικής θεωρίας και υπεύθυνος εκπαιδευτικών προγραμμάτων του ΚΕΦίΜ. Η Βασιλική Μαρούλη, μεταπτυχιακή φοιτήτρια στο Πάντειο, έχει κάνει μία σημαντική έρευνα ως προς τη σχέση της alt-right με την ελληνική πραγματικότητα. Με τη βοήθειά τους αναζητήσαμε την ιδεολογία, τις πρακτικές και την ελληνική εκδοχή του κινήματος.

Αν έπρεπε να βρούμε έναν ιδεολογικό πυρήνα γύρω από τον οποίο περιστρέφεται η alt-right, για τη Βασιλική Γεωργιάδου πρέπει πρώτα απ’όλα να επικεντρωθούμε στην ιδέα της λευκής φυλής. «Η ιδέα της “λευκής φυλής” και της διάβρωσής της εξ αιτίας του λεγόμενου “λευκού αυτομίσους”, που στο αφήγημα της alt-right θεωρείται πως καλλιεργείται στον ανοικτό, φιλελεύθερο, παγκοσμιοποιημένο και πολυπολιτισμικό κόσμο, συνθέτει τον πυρήνα του παζλ του alt-right φαινομένου. Συνεπώς, η υπεράσπιση της απειλούμενης “λευκής ταυτότητας” και η λεγόμενη “λευκή αλληλεγγύη” βρίσκεται στο επίκεντρο της ιδεολογίας του alt-right, που ακουμπά σε πολλές παραδόσεις: του φασισμού, του ναζισμού, της Παλιάς αλλά και της Νέας Δεξιάς, με τον μυστικισμό, τον μηδενισμό και τον αντιδραστισμό να διανθίζουν το πλέγμα ιδεών του φαινομένου».

Υπάρχουν όμως συγκεκριμένοι θεωρητικοί και αναγνώσεις θεωρητικών πάνω στις οποίες στήνεται η alt-right ιδεολογία. «Δεδομένου του πολυπρισματικού της χαρακτήρα, οι αναφορές είναι πολλές: είναι η γαλλική νέα δεξιά και κυρίως ο Alain de Benoist, οι αντιδιαφωτιστές-αντιδραστικοί στοχαστές όπως ο Joseph de Maistre και ο Julius Evola, είναι συγκεκριμένες αναγνώσεις του Oswald Spengler, του Carl Schmitt και του Martin Heidegger και πάει λέγοντας. Είναι επίσης σύγχρονοι σχολιαστές και ακτιβιστές όπως ο Richard Spencer, o Steve Bannon, ο Carl Benjamin (Sargon of Akkad) στις διάφορες ιστοσελίδες του κινήματος που παρουσιάζουν αρκετή κινητικότητα και ανακατατάξεις ιδίως από την εκλογή του Trump και μετά. Ενδιαφέρουσα είναι επίσης η οικειοποίηση του Jordan Peterson, κυρίως λόγω της κριτικής που ασκεί σε εκφάνσεις της πολιτικής ορθότητας, μολονότι μάλλον δύσκολα θα εντόπιζε κανείς ακροδεξιά χαρακτηριστικά στο έργο του», τονίζει με τη σειρά του ο Γιώργος Αρχόντας.

Διαβάστε τη συνέχεια στο oneman.gr.