Πριν τρία χρόνια, ο Άρθουρ Μπρουκς που είναι ο πρόεδρος του (συντηρητικού) Ινστιτούτου Αμερικανικής Επιχειρηματικότητας (American Enterprise Institute), είπε κατά τη διάρκεια ενός συνεδρίου με θέμα την κοινωνική κινητικότητα:

«Ένα από τα πράγματα που κάνουμε λάθος, κατά τη γνώμη μου, εμείς οι υπερασπιστές της ελεύθερης αγοράς, είναι ο πόλεμος κατά του κοινωνικού δικτύου ασφαλείας. Πρόκειται περί τρέλας. Το κρατικό κοινωνικό δίχτυ ασφαλείας για τους πραγματικά έχοντες ανάγκη είναι ένα από τα σημαντικότερα κατορθώματα της κοινωνίας μας… Πρέπει να κυρήξουμε την ειρήνη με το κοινωνικό δίχτυ ασφαλείας.» 

Αρκετοί φιλελεύθεροι πέφτουν στην παγίδα που περιέγραψε ο Μπρουκς με αποτέλεσμα να δίνουν τροφή στους εχθρούς της αγοράς, τα μέσα ενημέρωσης και τους πολιτικούς καιροσκόπους. Πριν λίγα χρόνια είχα αναφέρει σε μία φιλική συζήτηση πως ως φιλελεύθερος θα προτιμούσα το μεγάλο, αναδιανεμητικό κράτος της Σουηδίας ή της Δανίας αν ερχόταν με όλα τα καλά του, παρά το μικρότερο, διεφθαρμένο και πελατειακό κράτος της χώρας μας.

Αυτή η θέση, περί κοινωνικού δικτύου ασφαλείας, δεν είναι πρόσφατη προσθήκη στη φιλελεύθερη ατζέντα. Από τον Άνταμ Σμιθ, πατέρα της οικονομικής επιστήμης, μέχρι τον Φρίντριχ Χάγεκ και τον Μίλτον Φρίντμαν, τους δύο σημαντικότερους υπέρμαχους της αγοράς του 20ου αιώνα που έλαβαν βραβεία Νόμπελ τη δεκαετία του 70, η φροντίδα για τους οικονομικά αδύναμους πολίτες αποτελεί εύλογο ρόλο του κράτους. Φυσικά, η Σουηδία και η Δανία δεν εμπίπτουν στις περιπτώσεις που οι παραπάνω θα έβλεπαν ως επιθυμητές καθώς το κράτος πρόνοιας που έχουν αναπτύξει ξεφεύγει σημαντικά από τη φροντίδα των αδύναμων ομάδων και επεκτείνεται στη μεσσαία και τις πιο εύρωστες κοινωνικές ομάδες.
– Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο Marketnews.gr: http://marketnews.gr/article/405068/pws_na_mh_ginoume_benezouela#sthash.P9vDmHLE.dpuf